Op een zomer had ik een bloem in de tuin staan met een kruidige geur. Het deed me denken aan kruidnagel. Nier per sé een geur die ik zoek in een bloem. De kleur en de vorm was prachtig. Zachtroze en abrikooskleurige trosjes op lange stengels sierden de tuin. Ik had er amper omkijken naar, maar die geur...

Het jaar erop besloot ik geen zomerviolier te zaaien. In mijn hoofd hoorde een bloem zoet of net heel fris te ruiken. Wat heb ik spijt gehad van die beslissing. Scrollend door mijn foto’s van de pluktuin besefte ik dat ik fout zat. Ik miste de prachtige bloemen op elegante stengels die zo zoet leken alsof je er in kon happen. Sindsdien staat ze standaard op mijn te-zaaien-lijstje.

Wat zomerviolieren naast hun mooie uiterlijk extra interessant maakt is dat ze makkelijk te zaaien zijn. Het zijn éénjarige koudekiemers die in een mild klimaat de winter kunnen overleven. De mijne worden buiten gezaaid in platte zaaibakken, zonder extra bescherming. Ik maak met de achterkant van een pen kleine kuiltjes in de zaai -en stekgrond en zaai één zaadje per kuiltje. De zaailingen komen snel op en kunnen heel wat koude trotseren. Zomerviolier is de enige soort bloem die ik ken die  in de donkere wintermaanden ontkiemen en geen last heeft van het weinige daglicht in deze periode. Rond november start ik met de eerste zaaironde. Begin december met de tweede en in januari zaai ik de laatste zaden. Deze methode wordt successief zaaien genoemd. Door met een interval van een paar weken te zaaien zorg je ervoor dat niet al je bloemen tegelijk rijp zijn. Zo kan je er extra lang van genieten. Ik kijk na het zaaien amper om naar de zaailingen. Het enige waar ik op let is dat ze niet uitdrogen. Daar houden zaailingen niet van.  Rond maart verplant ik de jonge planten en geef ze met zo’n vijtien centimeter tussenruimte meteen hun plek in de pluktuin.

Kwekers geven de voorkeur aan de dubbelbloemige en ‘sorteren’ de zaailingen. Ik vind ze beiden mooi en neem niet de moeite om ze te sorteren. Wil je toch een poging wagen, dan kan je best snel na het ontkiemen je keuze maken. Wanneer de zaalingen goed koud staan, kan je een kleurverschil waarnemen. Er zijn donkergroene of wat gelige zaailingen en er zijn zaailingen waarbij de blaadjes samengegroeid zijn. Zoek je de dubbelbloemige, dan neem je afscheid van de samengegroeide en de donkergroene zaailingen.

De bloemen van de zomerviolier zijn eetbaar en door haar kruidige karakter leuk om een salade met op te vrolijken. Het enige minpunt dat ik kan bedenken is dat de bloemaren na een snoeibeurt niet terug groeit. Één zaadje, zal je dus ook één bloemaren geven voor op de vaas. Heb je te weinig plaats in je tuin, dan kan je opteren om leeuwenbekjes te zaaien. Hier kan je van blijven plukken.

Groei je mee?

19 februari 2021